د. شێركۆ عه‌بدوڵا تایبه‌ت به‌ (دره‌و)

نالی:
چاوەکەم گەر لێم ئەپرسی من لەبەرچی کەم دەخۆم
ئەڵێم بە هەوەس، هەقی خواردنی منیشت هەیە؟!
حاجی قادری کۆیی: 
گوێم لێ دەگرن زەریفە 
ناگرن چاوتان دەرئەهات ملتان ئەشکا 
تاهیر بەگی جاف:
رۆژی ئەوەڵ بوو کە زانیم من ئەبێ دێوانە بم
ئەوەی دوای تۆ بکەوێ ئاژداو و ئاباییشی شێت ئەکەی!
سالم:
یارم لە ئەندەرون هات، دەستی رەقیب لە دەستا
ئەشڵێ جنێو مەیە!
مەحوی:
لە عوششاق و ڕەقیب ئەو شۆخە چاوی لوتفی وەرگێڕا
دیارە قەرزاری باوکین!
شێخ ڕەزای تاڵەبانی: 
میر بەسەد منەت هەناردی ئێسترێکی ڕووت و قووت
خوا لەدەستی بەزیاد نەکات.
حەمدی: 
ساڵی جارێ هەر دەبێ ئەم شارە ببێتە مەزبەلە  
بە قوڕگیرێ ئیشەڵا. 
حەریق: 
چاوەکەم ئەمڕۆ لە گوڵشەن گوڵ بە عیشوە خۆی نواند 
سێ بەسێ تەڵاقم کەوتبێ هیچ نەمدواند.  
ئیمامی: 
چۆن ئەبێ فیکری نەبێ تیری لە جەرگم کارییە
یان وا ئەزانێ ئەمەشی وەکو کەرێتییەکانی تری بۆ ئەچێتە سەر؟!
فایەق بێکەس: 
بیست و حەوت ساڵە من ڕەنجبەری تۆم
ڕیامە گۆڕی ئاژدادت.  
سالم: 
سەبا یارانی مەجلیس گەر هەواڵی من ئەپرسن لێت
بڵێ وەزعی زۆر باشە، بەشکو بتەقن لە خەفەتا!
ئەحمەد هەردی:
وا نەزانی دەستی غەم یادت لە دڵ دا دەرئەکا
شەکری شکاند بە حەو پشتیەوە
وەفایی: 
تۆ چونکە لە لەیلی گەلێ شیرینتری بۆیە
حیزو گەواو تێت وروکاون!